4 minuty. W niektórych krajach, w tym w Hiszpanii, używa się terminu “ potencjalnie niebezpieczny pies”, który odpowiada za identyfikację szczególnie ryzykownych osobników. Aby nadać psu takie określenie, bierze się pod uwagę niektóre cechy charakterystyczne zwierzęcia, takie jak agresja, sposób ataku lub upór.
Aria: Suita, czy my jesteśmy psami pracującymi? Suita: To zależy od definicji. Najczęściej wymienia się: 1. Psy towarzyszące dla osób z ułomnościami fizycznymi 2. Psy przewodnicy dla osób niewidomych 3. Psy opiekunowie umiejący pomagać w różnych przypadkach medycznych, np. przy spadku poziomu cukru we krwi czy atakach padaczki 4. Psy ratownicze: lawinowe, gruzowe, dowodne, poszukiwawcze, wodne, górskie Pier ratowniczy górski 5. Psy policyjne tropiące, wykrywające materiały wybuchowe czy narkotyki 6. Psy w służbie celnej wykrywające nielegalne towary Pies ratowniczy wodny 7. Psy pasterskie i zaganiające broniące trzody czy stada 8. Psy stróżujące 9. Psy obronne chroniące ofiary przemocy 10. Psy terapeutyczne uczestniczące w tak zwanej dogoterapii. 11. Psy pociągowe 12. Psy myśliwskie Aria: A jakie są wymagania? Suita: To na ogół specjalnie wybrane i wyselekcjonowane psy. Chodzą do specjalnych psich szkół i zdają trudne egzaminy. Aria: A my? Suita: Jesteśmy psami stróżującymi. Aria: Akurat. Śpimy w domu, a Panie nas pilnują. Suita: Pilnujemy ogrodu. Aria: Ptaki i tak wyżerają wszystko i bez siatki ochronnej nic się nie uratuje. Suita: Jesteśmy psami myśliwskimi – norowcami. Aria: Ale tu nie ma nor, nikt nas nie bierze na polowania, a do tej pory upolowałyśmy szczura, ryjówkę, parę żab, oskubałyśmy koguta z piór – nic do zjedzenia. Suita: Jesteśmy psami terapeutami i Pan chodzi z nami dla zdrowia na spacery. Aria: Ale i tak tego zdrowia nie ma – a spacery to nie praca tylko przyjemność. Suita: No to co? Jesteśmy psami do niczego? Aria: Z pewnością jesteśmy ratownikami kosmicznymi – uratowałyśmy psy i ludzi na Ziemi od inwazji kosmipsów. Suita: Na razie nie ma jeszcze takiego zawodu – jednorazowy ratunek się nie liczy. Aria: Prowadzimy bloga, a ja jestem programistką – i w tym jesteśmy dobre. A nie chodziłyśmy do żadnej szkoły i nie zdawałyśmy żadnych egzaminów. Suita: Ale to nie są psie zawody! Aria: Ale może będą? Suita: Chyba na razie jesteśmy psami pracującymi dla przyjemności w ludzkich zawodach. Aria: A ty jesteś świetną szantażystką i opanowałaś do perfekcji sztukę manipulacji i dowodzenia psami. Suita: Wrrr! Nauczyłam się tego w szkole życia i życie stale mnie egzaminuje. Ale niestety to nie jest zawód. Aria: Ale Ty jesteś Władczynią Terierogrodu. Suita: A Ty jesteś Wojowniczą Księżniczką Arią. Aria i Suita: I dlatego nigdy nie zhańbimy się żadną psią pracą za marne smakołyki. Aria i Suita: Jesteśmy psami domowymi stworzonymi do życia w rodzinie i kochania naszych ludzi.
Nie podlega próbom pracy; Akita. Pochodzenie rasy. Zarówno w przekazach pisemnych, jak i słownych przodków Akity określa się mianem matagi (psy polujące na niedźwiedzie i jelenie), co równocześnie klasyfikuje ją jako jedną z najstarszych ras pierwotnych. Dzisiejsze Akity to krzyżówki psów żyjących w północnym regionie wyspy
Psy to specyficzne istoty, które potrafią rozbawić albo rozczulić swoich właścicieli. Należy jednak wiedzieć, że określone zachowania naszych czworonożnych przyjaciół mogą oznaczać, że chcą oni coś nam zasygnalizować. Niektóre aktywności świadczą o tym, że jest im przyjemnie, z kolei inne, że coś się im nie podoba. Nie wszystkie sygnały są jednoznaczne. Oto lista tych, na które powinniśmy zwrócić uwagę. 6 Zobacz galerię Shutterstock 1/6 Leżenie na plecach i przewracanie się z boku na bok. Świadczy o zaufaniu wobec właściciela Shutterstock Kiedy pies obraca się na plecy w obecności swojego właściciela, to znaczy, że czuje się bezpiecznie. Brzuch jest bardzo wrażliwą częścią, którą przestraszone zwierzęta starają się ukryć przed tymi, którzy nie wzbudzają ich zaufania. Tarzanie się na plecach i „zaczepianie” człowieka, jest więc w tym przypadku oznaką nie tylko zaufania, ale też sympatii wobec określonej osoby. To dobra wiadomość dla tych, których zwierzaki kładą się obok i obracają na plecy, „żądając” głaskania. 2/6 Operowanie uszami. Świadczy o uległości albo czujności Shutterstock Psy często okazują różne stany emocjonalne dzięki poruszaniu uszami. Kiedy stawiają je na baczność, jednocześnie się nam przyglądając, najprawdopodobniej dają do zrozumienia, że uważają na to, co się dzieje. Trzeba jednak uważać, bo w określonych sytuacjach może to też zwiastować zdenerwowanie pupila! Z kolei psy, które kładą uszy po sobie, udowadniają właścicielowi swoją uległość wobec niego. Bardzo często dochodzi do tego w sytuacji, kiedy pies nabroił i zdaje sobie sprawę, że domownicy nie będą zadowoleni… 3/6 Sikanie pod siebie. Może świadczyć o silnych emocjach: pozytywnych albo negatywnych Shutterstock Kiedy przychodzicie do domu wasz pupil zaczyna „popuszczać”? To może być dowód tego, że bardzo się stęsknił i cieszy na wasz widok. Radość zwierzęcia może być na tyle silna, że trudno będzie mu przestać. I chociaż to na swój sposób miłe dla człowieka, to sprzątanie moczu nie należy do najprzyjemniejszych czynności. Po przyjściu do mieszkania, kiedy pies zaczyna się cieszyć, należy powstrzymać się od głaskania. Przynajmniej na kilka minut, by mógł się uspokoić. Czynność ta może też być wynikiem silnego stresu. Niektóre psy sikają pod siebie, kiedy właściciele zaczynają na nie krzyczeć albo też kiedy usłyszą niepokojący hałas lub zobaczą niebezpieczeństwo na horyzoncie. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę z tego, że dla psiaka niebezpieczeństwo może stanowić nawet… odkurzacz. 4/6 Trącanie pyskiem. Próba zwrócenia na siebie uwagi albo badanie, z czym zwierzak ma do czynienia Shutterstock Zdarza się, że psy trącają nas nosem. W tym przypadku pierwsze skojarzenie jest jak najbardziej prawdziwe: zwierzak najprawdopodobniej chce zwrócić na siebie uwagę. Możliwe, że pragnie czułości albo ma ochotę się pobawić. Pupile zachowują się tak również wtedy, gdy chcą dowiedzieć się, z czym mają do czynienia. Może to być gość, który odwiedził nas w mieszkaniu albo nowy przedmiot (na przykład zabawka), który znalazł się w zasięgu czworonoga. Pies poznaje w ten sposób zapach oraz formę tego, co go interesuje. 5/6 Ziewanie. Pies chce przez to „powiedzieć”, że czuje się nieco niezręcznie Shutterstock Przytulacie psiaka, a on zaczyna ziewać? A może robi to, kiedy leży z wami na łóżku? Jeśli myślicie, że chce mu się spać, to prawdopodobnie jesteście w błędzie. Behawioryści zapewniają, że takie zachowanie najczęściej świadczy o poczuciu niezręczności. Zwierzak czuje się niepewnie i niekomfortowo, a ziewanie jest próbą odwrócenia uwagi. Pies chce zakomunikować, że sytuacja, w której się znajduje, mu nie odpowiada. 6/6 Marszczenie kufy i napinanie mięśni. Oznacza agresywną postawę zwierzęcia Shutterstock Pies, który pokazuje zęby i napina mięśnie, wygląda groźnie. I faktycznie, taka postawa ma związek z tym, że nie czuje się on komfortowo. Najczęściej psy obierają ją kiedy znajdują się w towarzystwie innych, nieprzychylnie nastawionych względem nich, zwierząt. Może się jednak zdarzyć, że pupil zacznie marszczyć kufę i napinać mięśnie podczas zabawy ze swoim właścicielem. Może to oznaczać, że człowiek zrobił coś, co go zdenerwowało. Gorzej, jeśli pies w ten sposób próbuje go zdominować. Jeśli taka sytuacja się powtarza, to należy skontaktować się z „psim psychologiem”. Data utworzenia: 11 sierpnia 2020 06:00 To również Cię zainteresuje
Psy tej rasy są bardzo inteligentne, wesołe, oddane właścicielowi i nieagresywne. Ze względu na ruchliwość psy tej rasy nadają się do uprawiania różnych dyscyplin sportowych takich jak agility czy flyball. Są wrażliwe na hałas oraz dość szczekliwe, źle znoszą samotność. Ze względu na swoją łagodną naturę bearded collie
Początki krzyżowania pudla i pointera angielskiego (stąd właśnie nazwa rasy pudelpointer) sięgają ponad 140 lat wstecz. Wynika z tego, że prace nad uzyskaniem wszechstronnego i wytrzymałego psa myśliwskiego nie były tak łatwe. Spora w tym zasługa dominujących genów pudli, które w krzyżówkach uczestniczyły w zdecydowanej mniejszości. Podstawowe informacje Wyglądwzrost: 55-69 cmwaga: 25-30 kgUmaszczeniebrązoweCharakterzaangażowany, nie znosi samotnościDługość życiaok. 13 lat Jak wygląda pies rasy pudelpointer? To zdecydowanie pies wyżłowaty o sporych rozmiarach. Zalicza się do kategorii ras dużych, a świadczy o tym jego waga (25–30 kg) i wysokość w kłębie (55–69 cm). Pudelpointer jest zwykle psem o barwie brązowej w wielu odcieniach, od koloru jaśniejszego po ciemny, niemal wpadający w czerń. Włosie jest raczej szorstkie w dotyku i średnio długie. Pies ma mocne i wysokie łapy, a jego tułów jest proporcjonalnych rozmiarów z delikatnie podkasanym brzuchem. Kufa jest długa i raczej szeroka, oczy okrągłe i bardzo wyraźne o barwie żółtej. Uszy czworonoga są raczej średnich rozmiarów i przylegają do głowy. Pudelpointer – charakter i temperament Jest to typowy łowca nastawiony na pracę. Z tego powodu wymaga sporej stymulacji ruchowej i aktywności umysłowej. Bardzo chętnie udaje się na spacery, ale jak to pies myśliwski – musi być niezwykle dobrze prowadzony. Gdy pudelpointer wyczuje możliwość pogoni za zającem lub inną zwierzyną, na pewno skorzysta z tej okazji. Jest jednak psem, którego łatwo jest nauczyć takich podstawowych komend, jak przywołanie, aportowanie i rezygnacja. Ostatnia z nich jest niemal niezbędna, bo silny instynkt myśliwego często daje o sobie znać nagle. Z tego powodu upewnij się, że masz odpowiednio zabezpieczoną posesję, by wyżeł nie uciekł. Pudelpointer jest psem zaangażowanym, dlatego nie znosi samotności. Podczas nudnych godzin spędzanych w mieszkaniu bez towarzystwa może wykazywać destrukcyjne zachowania. Nie nadaje się zatem do mieszkania, w którym właściciele mało przebywają. Zdrowie i najczęstsze choroby pudelpointera Chociaż pies ten uznawany jest za wytrzymałego i żyje ok. 13 lat, może jednak cierpieć z powodu niektórych chorób. Najczęściej występującymi u niego schorzeniami są padaczka i dysplazja stawu biodrowego. Poza tymi dysfunkcjami pudelpointer to naprawdę bardzo zdrowy pies. Uwielbia pracować, więc nie przeszkadzają mu są różne warunki atmosferyczne. Kocha pływać i często korzysta z tej możliwości. Pamiętaj jednak, by po takiej wodnej eskapadzie dokładnie go wysuszyć. Pielęgnacja i dieta pudelpointera Ze względu na dosyć szorstką i gęstą sierść, zaleca się regularne szczotkowanie psa. Ma on również miękki podszerstek, który chroni go w zimne dni. Zwykle wykorzystywanie szczotki do pielęgnacji powinno odbywać się raz w tygodniu. Zdarza się jednak, że pies wróci ze spaceru brudny i cały w liściach, co oczywiście mobilizuje właściciela do przywrócenia czworonoga do odpowiedniej kondycji. Pudelpointer gustuje zwykle w suchej karmie wysokiej jakości. Porcje powinny być dostosowane do jego trybu życia, by nie narazić pupila na zbędne kilogramy. Pies ten nie lubi pracować z pełnym żołądkiem, więc w dni polowania najlepiej jest karmić go wieczorem. Hodowla i cena pudelpointera – gdzie najczęściej występuje? Jest to pies niemiecki i właśnie w Niemczech jego populacja jest najliczniejsza. W Polsce sfory nie są specjalnie rozwinięte, a popularność jest raczej znikoma. Jedną z przyczyn takiej sytuacji jest konieczność sporego zaangażowania się w tresurę i socjalizację psa. Dzięki swojemu talentowi do pracy u boku myśliwego pudelpointer musi zostać odpowiednio ukierunkowany. Bez tego jego praca nie będzie przynosiła zamierzonych efektów. W zamian jednak czworonóg odwdzięczy się niesamowitą sprawnością, inteligencją i odwagą w obliczu wystrzałów z broni palnej. Osoba decydująca się na zakup takiego psa z renomowanej hodowli musi liczyć się z wydatkiem rzędu 5000 zł. Historia rasy – pudelpointer na osi czasu Wieloletnie próby krzyżowania pudla i pointera angielskiego zaowocowały w XIX wieku powstaniem nowej rasy. Pudelpointer nie posiada więc spektakularnie długiej historii, a jego popularność od zawsze ograniczała się do Niemiec. Trzeba powiedzieć, że połączenie tych dwóch ras psów zaowocowało powstaniem niesamowitego mieszańca – jest to pies bystry, inteligentny, odporny na wilgoć i skuteczny podczas polowania. Pudelpointer – dla kogo jest ten pies? Nie da się ukryć, że pies tej rasy wybierany jest w zdecydowanej większości przez myśliwych. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, by mieć go za przyjaciela domu, który nie uczestniczy w polowaniach. Pamiętaj jednak, że wymaga on mnóstwa aktywności, a samotność działa na niego przytłaczająco. Nie nadaje się też do mieszkania w mieście albo wśród osób prowadzących siedzący tryb życia. Podsumowanie i ciekawostki Pudelpointer jest psem o wąskim gronie zwolenników. W zdecydowanej większości staje się kompanem myśliwych. Jest również czworonogiem, który kocha pływanie, co bez wątpienia odziedziczył po swoim przodku – pudlu.
Pies liże łapy, gdy chce rozładować negatywne emocje. Robi to również z nudów. Liże zazwyczaj zarówno stronę zewnętrzną, jak i podeszwową łap i mruży przy tym oczy. Pies liże łapy, ponieważ ta czynność go zajmuje i uspokaja. Jednak gdy takie zachowanie zdarza się nagminnie, może być oznaką nadmiernej nerwowości lub
Cocker spaniel to rasa, która jeszcze kilka lat temu była bardzo popularna. Dziś znów można częściej spotkać ją na ulicach. Jaki charakter ma ten pies? Jakie są jego potrzeby i ja wyglądała historia rasy? Sprawdź sam! Nowy pies w domu to zawsze przygoda, ale również wyzwanie. Dobre poznanie rasy sprawia, że wszyscy domownicy będą gotowi na konkretnego psa. Cocker spaniel jest stosunkowo popularny w Polsce, ale brak wiedzy o rasie często kończy się frustracją i chorobami tego psa. Sprawdź, jak temu zapobiegać i dowiedz się, czy cocker spaniel jest faktycznie idealnym psem dla Ciebie. Cocker spaniel – pochodzenie Cocker spaniel angielski, zwany też po prostu cocker spanielem – o czym za chwilę – to rasa mająca swój wzorzec w klasyfikacji FCI. Należy do grupy VIII, czyli aporterów, płoczachy i psów dowodnych, gdzie znajduje się w sekcji drugiej – czyli płochaczy. Cocker spaniel ma typ sylwetki nazywany wyżłowatym. Może też podlegać próbom pracy. Rasa jest uznana również przez inne organizacje kynologiczne, w tym AKC czy UKC. Dziś, choć nadal jest gdzieniegdzie hodowana pod kątem użytkowym, to większość psów jest po prostu zwierzętami rodzinnymi, do towarzystwa. Historia powstania rasy Większość ras, które zostały stworzone przez człowieka, zwłaszcza setki lat temu, miała swoje znaczenie użytkowe – tak jest również, gdy w grę wchodzi historia rasy cocker spaniel. Pochodzenie cocker spaniela nie jest do końca znane. Istnieją liczne legendy na ten temat, na przykład mówiące, że pierwsi przodkowie tych psów przywiezieni byli do Wielkiej Brytanii przez oddziały Juliusza Cezara. Nie sposób tego potwierdzić – ale trudno też obalić takie teorie. Na pewno wiadomo, że około XIV wieku pierwsze wzmianki na temat spanieli pojawiły się w rozmaitych źródłach pisanych oraz na obrazach. W XVI wieku o cocker spanielach wspomaga również William Szekspir. O oficjalnym początku rasy cocker spaniela angielskiego można jednak mówić w okolicach drugiej połowy XVI wieku, kiedy przyrodnik John Caius stworzył klasyfikację ówczesnych ras brytyjskich. To wówczas powstał podział na spaniele lądowe i wodne, a także płochacze. Z nich bezpośrednio pochodzi rasa, którą obecnie nazywa się cocker spanielem. Podział na spaniele angielskie, amerykańskie i springery Na początku różne psy należały do rasy cocker spaniel. Pochodzenie, które brano pod uwagę, dotyczyły przede wszystkim przynależności do płochaczy. Psy te miały za zadanie – jak mówi sama nazwa – płoszyć ptactwo z szuwarów, aby ułatwić polowanie myśliwym. Często pojawiały też słonki, które zostały już postrzelone przez myśliwego. W 1873 powstał Kennel Klub, który po raz pierwszy oficjalnie uznał rasę cocker spaniel angielski za odrębną i nadał jej wzorzec. W efekcie niebawem licznie pojawiały się kluby zrzeszające hodowców. Już w tym momencie hodowle można było podzielić na te kierujące się cechami użytkowymi i takie, w których ważny był przede wszystkim wygląd tych psów. W 1902 roku rozdzielono wzorce dla dwóch ras: cocker spaniela angielskiego oraz springer spaniela angielskiego. Ten drugi jest do dziś powszechniej wykorzystywany użytkowo. Jest też znacznie większy – jego waga sięga nawet 24 kg. Wraz z popularnością rasy w Stanach Zjednoczonych doszło tam do hodowli psów, które wyraźnie wyróżniały się wyglądem i charakterem. Początkowo nazywano je typem amerykańskim, a w 1964 uznano cocker spaniele amerykańskie za odrębną rasę z własnym wzorem. Psy te są nieco mniejsze od angielskich, a także mają wyraźnie zaznaczony stop. Dziś to rasa typowo towarzyska – nie podlega próbom pracy według klasyfikacji FCI. Cocker spaniel – wygląd Cocker spaniel angielski to pies, który nosi się wesoło i żywiołowo. Wygląda zawsze radośnie, co wpływa też na popularność, którą cieszy się cocker spaniel. Sierść jest charakterystyczna, częściowo długa, zwłaszcza na uszach, które przez wiele osób uznawane są za urocze. Waga i wzrost cocker spanieli Rasa ta ma bardzo określony wzorzec, jeśli chodzi o wielkość, co wynika również z obecności spanieli innych ras. Z tego powodu ważne jest wyraźne rozróżnienie między przedstawicielami różnych typów. Cocker spaniel angielski w kłębie może mieć od 38 do 41 cm, przy czym suki są zwykle nieco mniejsze. Jednocześnie idealna waga, jeśli chodzi o dorosłe osobniki, wynosi ok. 14 kg, z lekką tolerancją w obie strony. Pies ten powinien zachować swój wyżłowaty typ – jest mocnej budowy, zwarty, o harmonijnych proporcjach, ale nie powinien mieć nadwagi. Ogólny wygląd przedstawiciela rasy Pies cocker spaniel angielski prezentuje się na pierwszy rzut oka wesoło i żwawo. Głowa jest proporcjonalna, z zaznaczonym stopem, który jednak nie jest mocno cofnięty. Kwadratowa kufa i szeroki nos mają zapewniać psu komfort pracy. Oczy powinny być pełne, brązowe lub ciemnobrązowe. Niedopuszczalne są oczy jasne. Nie powinny być wyłupiaste, natomiast ich wyraz ma być czujny, bystry i łagodny. Płatowate uszy są osadzone mniej więcej na linii oczu i sięgają do końca nosa, gdy przeciągnie się je do przodu. Dobrze rozwinięta klatka piersiowa przechodzi w mocny grzbiet i szerokie lędźwie. Ogon u cocker spanieli zwykle był kopiowany. Wówczas nie powinien być ani zbyt krótki, ani zbyt długi. Obecnie ten proceder w Polsce jest zabroniony. W związku z tym naturalny ogon cocker spaniela jest średnio długi, zwężający się ku końcowi. Na całej jego długości znajduje się tzw. pióro. Może być lekko zakrzywiony, ale nie powinien być noszony inaczej niż poziomo. Cocker spaniel angielski – umaszczenie i okrywa włosowa Jest jedna rzecz, którą wyróżnia się cocker spaniel – sierść. Pies ten ma niezbyt obfity, gładki i jedwabisty w dotyku włos, czym właśnie wyróżnia się sierść cocker spaniela. Na całym ciele jest przylegający, natomiast dłuższy może być na tułowiu, kończynach przednich i tylnych oraz uszach. Na ogonie powinno znajdować się pióro. Dopuszczalne są różne umaszczenia cocker spanieli, takie jak: jednolite – w tym czarne, czekoladowe, rude, złote, czarne i czekoladowe podpalane; jeśli występują białe znaczenia, to tylko w postaci niewielkiej plamki na klatce piersiowej; dwubarwne – zawsze z bielą; łączą się z nią takie kolory jak: czekoladowy, czarny, pomarańczowy i cytrynowy; może, ale nie musi występować nakrapianie; trójbarwne – zawsze w wersji z podpalaniem, które łączy się z barwą biało-czarną albo biało-czekoladową; przesiane – niebieskie, pomarańczowe, czekoladowe, cytrynowe, a także niebieskie i czekoladowe z podpalaniem. Cocker spaniel – charakter Gdy w rozmowach pojawia się cocker spaniel, charakter tego psa określany jest jako wesoły i dobroduszny. W istocie psy te mogą takie być; mogą jednak też sprawić opiekunowi sporo problemów. Z tego powodu warto wiedzieć, czy podoła się ich wychowaniu. Stosunek do człowieka Psy tej rasy są oddane człowiekowi i chętnie z nim współpracują. Można je z powodzeniem szkolić, zwłaszcza że współpraca z opiekunem leży w ich naturze. W stosunku do znanych sobie ludzi cocker spaniele są wesołe, czułe. Dobrze się komunikują i lubią głaskanie. Mogą mieszkać z dziećmi pod warunkiem zachowania bezpieczeństwa relacji po obu stronach, a także przy kontroli osoby dorosłej. Stosunek do ludzi obcych wiąże się – według wielu posiadaczy tej rasy – z ubarwieniem. Klasyczne, jednobarwne spaniele są nieufne, co w połączeniu ze szczekliwością robi z nich doskonałych stróży. Pozostałe odmiany barwne mają być bardziej pozytywnie nastawione do obcych ludzi. Mieszkanie z innymi zwierzętami Pomimo użytkowości, jaką wykazuje cocker spaniel, charakter pozwala mu na mieszkanie z małymi zwierzętami czy kotami. Ważne jest jednak wprowadzenie psa do domu, w którym mieszkają już ci lokatorzy – przyzwyczajenie od szczenięcia jest po prostu łatwiejsze. Ten pies myśliwski dobrze dogaduje się z innymi czworonogami, o ile jest prawidłowo socjalizowany i pochodzi z pewnej, zrównoważonej linii. Problemy z zachowaniem Psy te mogą wykazywać się znacznym uporem, który pojawia się zwłaszcza w chwili, gdy nie mają zaspokojonych swoich potrzeb. Cocker spaniele to zwierzęta bardzo aktywne. Gdy zamieszkają w domu z ogrodem, możesz liczyć na to, że będą obszczekiwać z podwórka praktycznie każdego, co bywa uciążliwe. Mogą z powodzeniem mieszkać w bloku, jeśli zapewnisz im zróżnicowane, ciekawe spacery. Nieodpowiednio zaspokojony instynkt cocker spaniela angielskiego oraz złe prowadzenie mogą sprawić, że pies ten będzie polował na spacerach, a także uciekał za zwierzyną. Niegdyś poważnym problemem u psów jednobarwnych, zwłaszcza złotych, był tak zwany rage syndrom – syndrom niekontrolowanej złości u psów. Objawiał się on nagłymi atakami agresji w stosunku do znanych osób. W hodowlach prowadzonych pod egidą FCI (w Polsce – ZKwP) problem ten został praktycznie wyeliminowany. Istnieje jednak nadal poza tą organizacją. Z tego powodu bardzo ważne jest to, skąd pies pochodzi – pod uwagę może być brana tylko legalna hodowla psów. Cocker spaniel – pielęgnacja Chcesz, aby w Twoim domu zamieszkał cocker spaniel? Pielęgnacja tych psów może niekiedy sprawiać problemy. Sprawdź, na co zwracać uwagę. Cocker spaniel – zdrowie Warto zwrócić uwagę na schorzenia genetyczne, które mogą dotykać przedstawicieli tej rasy. Należy do nich na przykład postępujący zanik siatkówki, którego finałem jest utrata wzroku przez psa. Z kolei Familial Nephropathy to choroba nerek o śmiertelnym przebiegu. Oba te schorzenia można wyeliminować dzięki testom genetycznym. Z tego powodu takie istotne jest, skąd bierze się psa – jego przodkowie powinny mieć wykonane testy w tym kierunku, a także muszą być wolni od choroby. U niektórych psów występują problemy z oczami – podwinięcie powieki, a także zapalenie spojówek. Z tego powodu należy dbać o ich odpowiednią pielęgnację, a w razie problemów – udać się do lekarza weterynarii. W przypadku tej rasy psów częste są również problemy z uszami, które są słabo wentylowane z uwagi na budowę. U cocker spaniela pojawiać się mogą po prostu stany zapalne, którym można zapobiegać poprzez usuwanie włosów z wnętrza ucha, a także stosowanie odpowiednich płynów pielęgnacyjnych. Warto też zadbać o suszenie uszu od środka po każdej psiej kąpieli – tej w domu czy tej na spacerze. Cocker spaniel angielski – pielęgnacja sierści Sierść spaniela angielskiego, jeśli jest dobrej jakości, wymaga przede wszystkim czesania – szczególnie często w okresie linienia. Warto też zadbać o regularne skracanie włosów przy opuszkach, co zapobiega gromadzeniu się tam zabrudzeń, a w efekcie – tworzeniu infekcji w przestrzeniach międzypalcowych. Nie należy go golić, bo sierść odrasta w bardzo złej kondycji. Kąpanie cocker spaniela warto dostosować do rzeczywistych potrzeb. Cocker spaniel – żywienie Nietolerancje i alergie pokarmowe to jedne z dolegliwości, na które może cierpieć cocker spaniel. Pielęgnacja w takim przypadku polega na podawaniu odpowiedniego pokarmu, najlepiej z linii dla psów wrażliwych, bez alergenów niebezpiecznych dla psa. Przy ewentualnych objawach ze strony skóry warto wprowadzić, po konsultacji z lekarzem weterynarii, żywienie specjalistyczne, takie jak Eukanuba Veterinary Diets Dermatosis FP. Pies wiodący życie typowego kanapowca ma skłonność do nadwagi. Cocker spaniele uwielbiają jeść i często nie mają zahamowań, jeśli chodzi o ilość. Warto ograniczyć przysmaki, które otrzymuje spaniel angielski. Nie należy podawać jedzenia przeznaczonego dla ludzi, na przykład wędlin czy resztek z obiadu – są one tuczące, ale i szkodliwe dla psów. W przypadku nadmiernego przybierania na wadze warto wprowadzić karmę taką jak Arion Fresh Senior & Light 22/9. Zapewnia ona poczucie sytości, a przy tym ma ograniczoną podaż kaloryczną, co zapobiega tyciu. Podstawową karmę bytową dla cocker spaniela można wybrać wśród produktów przeznaczonych dla tej rasy, takich jak Eukanuba Breed Specific Cocker Spaniel Adult. Zwykle zawierają one dodatki, które gwarantują dbałość o najważniejsze aspekty zdrowia rasy. Pamiętaj, aby Twój pies miał miski na wodę i pokarm o charakterystycznej budowie – mała średnica, wysokie ścianki. W ten sposób będzie z nich korzystać bez moczenia uszu, co mogłoby doprowadzić do ich choroby. Popularność cocker spanieli stale wzrasta. Z tego powodu warto wiedzieć, jakie ten pies średniej wielkości ma potrzeby związane ze swoim pochodzeniem, charakterem czy użytkowością. Taka wiedza pozwoli Ci najlepiej przygotować się do obecności nowego lokatora w Twoim domu. Sprawdź asortyment aby stworzyć praktyczną wyprawkę dla swojego czworonoga. Twoją uwagę powinna przykuć w szczególności karmy dla Cocker Spaniela. Twój pupil szybko zaklimatyzuje się w nowym otoczeniu, gdy jego miska będzie wypełniona dostosowanym dla niego pokarmem.
puLDdF. 9ditvj7c27.pages.dev/19ditvj7c27.pages.dev/4
co to znaczy że pies nie podlega próbom pracy
